Odpowiadała mi wielkość oraz atmosfera lasu, czułem się, jak w swoim starym domu, kiedy jeszcze cała gromada żyła oraz była w komplecie. Lecz to już przeszłość o której muszę zapomnieć, tamte czasy nie powrócą i dobrze o tym wiem. Szedłem spokojnym krokiem przed siebie, nie zważałem zbytnio na to, co się działo wokół mnie, kotem oka obserwowałem mego towarzysza, którym był Murasaki, nazwałem go tak, zważywszy na jego purpurowy kolor ciała wyróżniający owego Grimera od innych stworzeń z jego rodzaju. W końcu stanąłem na rozwidleniu dróg, bo rozeznaniu się w sytuacji, doszedłem do wniosku, iż tym razem będę szukać pokemonów w Lesie Życia, gdyż Świetlisty za bardzo mi nie odpowiadał, a w Mroku nie miałem czego szukać, skoro już posiadam trującego potworka, a więcej nie potrzebuje stworzeń tego typu, wolę, by Murasaki by jedynym z tego typu pokemonem w mojej drużynie. Zwłaszcza, iż ten zazdrosny egoista, by się potem mścił na mnie za to, że łapie kolejną trującą istotę, a nie chce mi się znowu z nim użerać o taką pierdołę. Podsumowując, po wybraniu ścieżki prowadzącej do Lasu Życia, przyśpieszyłem trochę kroku, nie zamierzałem siedzieć w tym miejscu nie wiadomo ile czasu. Mam jeszcze kilka spraw do załatwienia, toteż zdobędę kilka okazów i zmywam się z tego środowiska, zanim natknę się na jakichś innych trenerów.